Stage in het binnenland!

Heeey mama, zusje, broertjes, schatje, oma, opa, familie, vrienden, vriendinnen, leerkrachten, klasgenoten, stage en al mijn andere lezers (die zich nog niet aangesproken voelden)!

Hier weer een nieuw, LANG verhaal! Het zal een van de laatste zijn, want ik kom alweer bijna terug! Mijn belevenissen van de afgelopen 2 weken:

De stage in het binnenland ging na de paasvakantie nog niet meteen door, omdat de leerkrachten overal aan het staken waren omdat ze nog niet betaald hadden gekregen.
De plannen werden dus een week verzet, hierdoor wilde Marijke nu wel naar Ligorio met Anne & Laura en ik heb er uiteindelijk ook voor gekozen om met hun mee te gaan in plaats van naar Galibi. Dit omdat ik al in Galibi was geweest en ik toch heel graag Boven-Suriname en de binnenlandse Saramaccaanse cultuur wilde meemaken. Dit kon gelukkig nog allemaal geregeld worden!


Maar eerst moest ik nog even afscheid gaan nemen van stage:
Ik had besloten om op de woensdag samen met Marijke afscheid te nemen van de stageschool. Het was echt superleuk om terug te komen na de paasvakantie! De kinderen vlogen op me af om me een knuffel te geven en allemaal te vertellen wat ze allemaal hadden gedaan in de vakantie.

In eerste instantie had ik maar 4 kinderen in mijn klas, omdat de rest (inclusief de leerkracht) naar de kerk waren voor het oefenen van de communie. Ik heb dus wat leuke dingen met de kinderen gedaan en uiteindelijk hebben Marijke en ik de klassen samengepakt en er wat spelletjes meegedaan.
Toen alle kinderen en de mentor terugkwamen was het alweer bijna pauze! Marijke had in NL een inzamelingsactie op haar basisschool gedaan voor de school hier en we hadden allerlei materialen gekocht om vandaag aan de school te geven.
Deze spullen hadden we allemaal uitgestald op een tafel en de kinderen mochten in de pauze komen kijken, ze keken hun ogen uit en dachten in eerste instantie dat ze dingen mochten kopen. Na de pauze zijn Marijke en ik aan balonnenmodelleren begonnen, dit had Marijke mij geleerd! En nu kan ik een hondje maken, haha! We hadden er uiteindelijk 44 gemaakt, voor ieder kind één!

Hierna zijn we klassenfoto’s gaan maken en daarna hebben we op het speelplein ons cadeau aan de school uitgeprobeerd! We hadden van Marijke’s moeder een cd-speler gekregen om te geven aan de school.Ik had via Dennis nog wat camping-kids cd’s kunnen regelen, zodat het cadeau zo compleet was! Dankjewel Dennis en moeder van Marijke! ;-)
We hebben op het speelplein met beide klassen: ‘tsjoe tsjoe wa’ gedanst. De kinderen en zelfs leerkrachten vonden het geweldig en gingen meedoen! De gymleerkracht wou dit graag zien, zodat zij het zelf met de kinderen ook kan gaan doen.

Na het dansen ben ik nog 10 minuten met de kinderen in de klas geweest! Ik heb ze allemaal een kaartje gegeven waar ze iets op mochten tekenen/schrijven voor mij, ik ben erg blij dat ik dit heb gedaan want mijn mentor had niks voor mijn afscheid en op deze manier heb ik toch nog een extra herinnering aan de kinderen. Ik heb de kinderen nog een ballon uitgedeeld en elk kind nog een zakje chips en een gelpen gegeven. De mentoren en directrice hebben we nog bonbons gegeven en van de directrice hebben we nog een groen gymshirt van de school gekregen en een ketting. Alle leerkrachten zien we 16 mei nog, omdat dan het teamuitje is georganiseerd naar de Republiek.
Het was wel raar om op een andere manier afscheid te nemen van je stage, omdat de mentor er minder bij betrokken was. Maar ook raar, omdat de tijd echt snel gegaan is! We hebben veel stage gelopen in een relatief korte tijd en in die periode ook nog eens veel bereikt! Dan is het raar om in een keer afscheid te nemen met het besef dat je die kinderen (waarschijnlijk) nooit meer terugziet.


Koninginnedag op z’n Surinaams:
Jaaaaaaaa, ook hier werd koninginnedag gevierd, dus hoefde ik het niet te missen! (Ondanks het vervelende bericht vanuit Nederland)
We hadden zelf kroontjes gemaakt en zijn daarna vertrokken naar Zus en Zo! Eenmaal daar aangekomen was er een feest aan de gang (inclusief Nederlandse muziek) met allemaal Nederlandse stagiaires en toeristen.
Iedereen in het oranje, polonaises en gek doen! Heerlijk, haha! Het was erg grappig, ook was er zelfs een Surinaamse koningin waar we natuurlijk mee op de foto zijn gegaan!
Toen we op de foto wilden kwam er meteen een cameraploeg aangerend en zijn we weer geïnterviewd en dus ook wéér op de televisie geweest! Ook heb ik gehoord dat ik waarschijnlijk met Anne in de krant stond. We worden hier echt beroemd dus ;-)
Na Zus en Zo zijn we met de gratis bussen naar discotheek Zsa Zsa Zsu gegaan, daar nog flink verder gefeest! Een geslaagde koninginnedag dus!


Weekend Overbridge en Cola Kreek met Syl(vano)
Vroeg op en met z’n allen op naar Overbridge! (een soort badplaats aan de Suriname rivier in het binnenland) daar lekker gezwommen, bijgeslapen enz. ’s Avonds hebben we nog gevolleybald en het Surinaamse spel: Jewel (een soort tikspel) geleerd.
Daarna zijn we (Tanja, Marijke, Anne en ik) met Syl en wat medewerkers van daar naar een indianenfeest in de buurt gegaan omdat het de dag van de arbeid was. Daar een indianendans geleerd, later bij een kampvuur gezeten en daarna gaan slapen in een hangmat en de volgende ochtend zijn we vertrokken naar Cola kreek. Dat is weer een andere soort badplaats aan een colakleurige kreek. Daar weer lekker gezwommen enz. Een lekker weekendje dus!
’s Avonds hebben we onze fietsen ingeleverd, omdat we die niet veel meer nodig zullen hebben en het anders zonde van ons geld is! Dit was wel heel raar, omdat het daarom helemaal leek alsof we al bijna zouden vertrekken.

Op de zondag zijn Tanja & Eefke vertrokken naar Galibi voor hun stage daar, wij zijn toen boodschappen gaan doen (we hebben daar 1 gaspitje en moesten dus creatief zijn met maaltijden kopen en koken). ’s Avonds zijn we nog naar de bioscoop gegaan.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Stage in het binnenland:
Maandag 4 mei:
Om 13.00 vliegen naar Kajana met de lijndienst, richting Ligiorio, het dorpje waar we stage zullen gaan lopen en zullen gaan wonen voor 1 week. In het vliegtuig soms een mooi uitzicht, maar ook veel bewolking, je zag ook echt vanuit de lucht waar de bauxietweg ophield, dus vanaf daar kan je niet meer verder met de auto, dat is wel heel apart.
Eenmaal op de airstrip zijn we met een korjaal (uitgeholde boomstam) naar het dorpje gevaren. Daar aangekomen hielp iedereen meteen mee het dragen van de spullen, zelfs kleine kinderen, dat was wel apart om mee te maken.
We werden gedropt bij een groot stenen huis te midden van alle houten hutjes. Het dorp lijkt best veel op een prehistorisch dorp (zoals dat in Eindhoven).
Sylvester ving ons daar op en liet aan ons weten dat niemand in het dorp van onze komst afwist. Thomas, de directeur van de basisschool had dus nog niks doorgegeven en was zelf nog onderweg met de boot naar het dorp vanuit de stad en zou binnen een paar uur arriveren. We mochten tot die tijd in het huis verblijven.
Meteen kwamen een paar kinderen naar ons toe en daar hebben we wat spelletjes meegedaan, ook hebben die meteen onze haren ingevlochten. Wat wel heel erg knap was, is dat zelfs kleuters dit al redelijk goed en strak kunnen! Later op de avond kregen we te horen dat Thomas aangekomen was maar dat we hem de volgende dag wel zouden zien, we mochten die nacht dus verblijven in bedden in het huis, heeeeerlijk!

Dinsdag 5 mei:
We wisten nog niet wat er op deze dag ons te verwachten stond, eerst maar eens wachten op een kennismaking met meneer Thomas. We hadden onze afwas gedaan in de rivier en liepen toen terug door het dorp naar het huis. Onderweg waren er meteen veel mensen die ons begroetten. Vaak was dit alleen in het Saramaccaans waardoor we het niet konden verstaan. We kwamen ook Thomas voor het eerst tegen en hij gaf aan dat hij later nog wel zou langskomen om dingen te bespreken. Eenmaal bij het huis vroegen we ons wel echt af wat we die dag dan moesten gaan doen.
Thomas kwam rond 15.00 en heeft ons meteen de school laten zien, vervolgens heeft hij ons om de gunst gevraagd om in te gaan vallen in 2 klassen. Hij vroeg ons om de 1e klas en de kleuters over te nemen. Omdat de leerkrachten ziek waren.
Hierna zijn we met een bootje onze eerste ‘trip’ gaan doen naar Awarradam.
We zijn daar heen gevaren over een brede rivier te midden van al het groen om je heen, lekker rustig (lees: geen verkeer), dierengeluiden en de wind die door je haren heen waait.
De natuurlijke dam/stroomversnelling bleek echt supermooi! We konden meedrijven in de stroomversnelling, in een grote natuurlijke jacuzzi zitten met je hoofd onder een waterval en we zijn daar zelfs van een ‘natuurlijke glijbaan’ afgegaan. Dat was echt heel gaaf! Je gleed dan een aantal meters door het water over planten en rotsen heen en je moest je rug daarbij wel heel erg recht houden om schaafwonden enz. te voorkomen! Heel gaaf om te doen! ’s Avonds weer gekookt in het keukentje en daarna nog 1 nachtje in het huis geslapen.

Woensdag 6 mei:
Vandaag zou onze 1e stagedag zijn, dus dat was wel even spannend! De school zou na 3,5 week eindelijk weer open gaan. Wat meteen opviel was dat er maar heel weinig kinderen zijn die een uniform hebben en dragen, de rest van de kinderen lopen gewoon in (versleten)kleding. De kinderen gingen in jongens en meisjesrijen staan werden toegesproken door meneer Thomas en zongen het volkslied. Hierna werden wij voorgesteld en stelden ons zelf even voor aan alle kinderen.
Hierna had hij in een keer een vervelende mededeling, we konden het eerst niet geloven maar ALLE kinderen waren na 3,5 week weer naar school gekomen en werden nu door hem wéér naar huis gestuurd! Reden: Er lag een laagje zand in elk lokaal en niet alle tafeltjes stonden recht én leren moet in een schone omgeving. Het zou niet veel moeite zijn geweest, maar de leerkrachten maken hier de lokalen niet schoon dus moest de school de hele dag gesloten worden zodat de schoonmaakster dat die dag kon gaan doen. Dus iedereen werd teleurgesteld en weer terug naar huis gestuurd (sommige kinderen wonen zelf in een aantal dorpen verderop). Dus we hadden onverwachts weer een dagje vrij. Die dag zijn we ook meteen verhuisd naar Anna’s hutje (Anna is een Belgische kleuterjuf, die hier de kleuterschool opgezet heeft, maar zij was ziek & in de stad gebleven). Zonder wc, een bed en elektriciteit (was kapot) en met 1 gaspitje dat was weer eens wat anders dan in een huis. ’s Avonds kwamen Pete en Ronald langs bij ons hutje. Ronald is een lokale gids die voor de reisorganisatie Metz werkt en Pete is een Amerikaan die allerlei ontwikkelingsprojecten (via Peace Corps) in de dorpen doet. Laura en ik zijn met Pete nog het dorpje in gegaan om naar het getrommel te gaan kijken. Hij stelde vervolgens voor om de volgende dag met ons verschillende dorpjes te gaan bezoeken.
Daarna ben ik op mijn luchtbed gedoken, die hadden Marijke en ik gekocht, dat slaapt namelijk véél beter dan in een hangmat!

Donderdag 7 mei:
Op de donderdag hebben Anne en ik samen in de kleuterklas gestaan. Dat was wel een leuke ervaring! Ook waren er daar 3 ‘stagiaires’ die wel wisten hoe het normaal in z’n werk gaat bij Juf Anna, dus daar konden we bij aansluiten.
Wat opviel was dat er veel materialen in de klas aanwezig waren zoals; kralenplanken, schrijfschriften, (kleur)potloden, puzzels, prentenboeken etc. Je ziet wel echt in de klas dat het Europese (Belgische) invloeden heeft door Juf Anna die de kleuterschool opgericht heeft.
De kinderen kunnen een beetje Nederlands door juf Anna, maar verder spreken ze vooral Saramaccaans, de stagiaires verduidelijken dingen in het Saramaccaans aan de kinderen. Het was wel heel leuk om te zien hoe een dagje in de kleuterklas hier was, we hebben veel met de kinderen gespeeld, een boek voorgelezen en spelletjes gedaan etc.
Tijdens de lunch hebben we even onze ervaringen uitgewisseld en ons klaargemaakt voor de rondleiding door de dorpen die we zouden krijgen van Pete. Maar na uren wachten was hij er nog steeds niet en hij kwam dus niet opdagen (later bleek dat hij ziek was). Die middag was eigenlijk dus maar saai, omdat er ook niet echt iets te doen was in het dorp, dus dat was wel echt jammer!

Vrijdag 8 mei:
Anne en ik zouden vandaag ruilen met Laura en Marijke en dus stage gaan lopen in de 1e klas (= groep 3), we hadden van hun al gehoord dat de kinderen bijna tot geen Nederlands kunnen dus dat werd een uitdaging! We wilden lesjes geven, dingen uitleggen, spelletjes doen maar niet alles begrepen ze. Ook waren er een aantal kinderen die erg vervelend waren en waar niks mee te beginnen was, alles wat we probeerden werkte dan maar even en vervolgens weer niet, dat was wel even frustrerend! Het grootste probleem is gewoon vooral de taalbarrière. Ik voelde me alsof ik chinees aan het praten was. Hierdoor konden er ook niet echt didactische lessen worden gegeven. Ook konden sommige kinderen nog helemaal niet schrijven, maar het leek erop alsof daar weinig aan werd gedaan. Want in het schrift van het kind stond alleen maar door de leerkracht geschreven: ‘werkt nooit’, ‘werkt niet goed’ enz. Ook weten veel kinderen ook niet wat ze opschrijven, omdat ze Nederlandse zinnen moeten opschrijven. Na een paar uurtjes had ik het wel weer gezien in deze klas en heb ik na de pauze geruild met Marijke. Ik vond het namelijk niet zo leuk en had geen zin om mijn stage in Suriname op deze manier (als een soort politieagent voor de klas) af te sluiten. Marijke vond de kleuters juist niet zo heel leuk. Ik had meer zin om het nog leuk af te sluiten in de kleuterklas en dit heb ik samen met Laura dan ook gedaan!

Thomas, de directeur van de basisschool wilde zijn excuses aan ons aanbieden, voor dingen die niet helemaal soepel waren verlopen. We vonden dit niet 100% nodig, maar het was in ieder geval erg aardig van hem. Hij heeft ons toen uitgenodigd voor het feest van die avond. De hoofdkapitein van alle dorpen was namelijk jarig en gaf een feest in een dorp verderop.

Diezelfde dag zou de bisschop in het dorp arriveren, hij zou de doop,communie en het vormsel in dat weekend doen in het dorp. Voor iedereen was dit heel speciaal, er werd een lied ingestudeerd, kinderen kregen hun beste kleren aan en iedereen kwam hem verwelkomen. Het was een blanke Nederlandse man die in Suriname woont, hij kwam samen met een zuster het dorp bezoeken. Marijke en ik waren gaan kijken naar de verwelkoming, naar de kerkdienst en hadden ook nog even kennis gemaakt.

’s Middags kwamen we Ronald weer tegen en toen hebben we van hem een rondleiding gekregen door alle dorpjes, we hebben toen bij hem thuis gegeten. En hij is ’s avonds ook met ons meegegaan naar het feest van de hoofdkapitein.
Het feest was in het dorp Stonhoekoe, we werden daar ontvangen in een ruimte waar ook een paar andere leerkrachten en belangrijke mensen zaten. Eerst werden er veel liedjes gezongen voor de kapitein (hij werd 70 jaar) en daarna werd er door iedereen gegeten en veel gedronken. Het was wel een beetje dubbel, want buiten stonden allerlei ‘gewone inwoners’ door de ramen naar binnen te kijken hoe wij allemaal ontvingen werden met eten en drinken. Buiten waren veel lokale bewoners aan het dansen op de muziek van de band. Het was wel weer heel speciaal om zo’n feest mee te maken.
Verder hebben we toen ook alles afgesproken voor onze trip naar Senteadam (zaterdag & zondag).

Senteadam:
We gingen om 8.00 samen met Ronald, Hendrik (bootsjongen) en Pete naar Senteadam.
Het varen op zich was al een hele belevenis! We moesten over de Awarradam heen en ook nog over een andere stroomversnelling! Alle spullen moesten de boot uit en de mannen moesten de boot over de stroomversnellingen slepen zodat je eenmaal boven weer verder de rivier af kan varen. Dat was wel heel gaaf om te zien, soms kwamen we er ook echt niet doorheen en de stroming op bepaalde plekken is heel sterk. Onderweg zagen we nog doodskopaapjes en kapucijneraapjes in de bomen langs de rivier. Na 4 uur varen (in de onbewoonde wereld) kwamen we aan bij de Senteadam.

Dat was echt ongelooflijk mooi! We hadden er helemaal niet zoiets bij verwacht, het was ook een grote natuurlijke dam/stroomversnelling! En dan heel erg breed, we zijn de rotsen opgeklommen tussen het water door naar de top van de dam & vervolgens zijn we gaan varen naar het eilandje waar we op zouden gaan slapen. Vanuit daar hadden we uitzicht op de Senteadam! We hebben onze hangmatten opgehangen in een houtenstellage (daar kwam nog een blauw zeil overheen) en zijn ons toen gaan wassen in de rivier en in de stroomversnelling.

Hierna zijn we gaan vissen, ook wij hebben het allemaal geprobeerd! Bij mij had de vis alleen het aas gewoon van mijn hengel afgegeten! Ik dacht even te laten zien dat een meisje wel kan vissen ;-) maar helaas! Niemand ving eigenlijk iets en uiteindelijk hadden we dan ook maar 1 piranha gevangen die we ’s avonds met wat rijst hebben gegeten. Na het eten hebben we met rum en ranja (haha) een potje Kingsen gedaan. Daarna zijn we met de boot nog op jacht gegaan naar tapirs en op zoek gegaan naar kaaimannen. Tapirs hadden we niet meer gevonden, we hebben nog wel een kaaiman toen gezien.

Op de zondag zijn we met de korjaal ergens gestopt en het regenwoud in gegaan. Dit was een hele belevenis want er waren helemaal geen paden daar, omdat er bijna nooit iemand komt. Het pad werd dan ook deels gemaakt door Pete met zijn kapmes. Ronald had zijn geweer ook bij, om te jagen. We zijn uiteindelijk niet heel veel tegengekomen. Wel hebben we nog een zijdeaapje gezien (het kleinste aapje wat er bestaat hier) en we hebben een boskip weg zien vliegen. Onder bij de boom lagen in een nestje de eieren van de boskip. Het leken net paaseieren want de eieren waren echt pastelgroen/blauwig. Heel gek om te zien!
Tijdens de wandeling hebben we ook nog gedronken uit een waterliaan, handig voor als je geen water bij je hebt in de jungle!
Na de wandeling hebben we alles ingepakt en zijn we aan de terugweg begonnen.
Op de terugweg hebben we nog gejaagd op 2 toekans! Echt supermooie grote tropische vogels! Zonde! Maar ze leven hier o.a. van de jacht.
Ook heb ik op de terugweg nog mogen varen! Ik moest hier wel even over doorzeuren, want in de Saramaccaanse cultuur mogen vrouw niet varen, ik heb Ronald er even van overtuigd dat ik het vast wel kon, haha! En uiteindelijk mocht ik het proberen, het ging best goed, dus ik ben weer een ervaring rijker!

De terugweg was zozo ook weer een hele belevenis en ging wat sneller! We gingen nu namelijk van alle stroomversnellingen afvaren! Zelfs de ‘natuurlijke glijbaan’ gingen we af met de boot! Dat was wel gaaf, alsof je in een boomstamattractie zit, haha!

Tegen de avond kwamen we aan in Awarradam (een toeristeneilandje, met allemaal hutjes voor tours), we wilden daar alleen even cola of iets anders kopen (daar hadden we na 1 week echt behoefte aan) maar toen we eenmaal aan de bar zaten had Ronald geregeld dat we daar mochten blijven slapen! Op het eiland waren verder geen toeristen, dus we mochten daar blijven van Eddy (een leidinggevende). We hebben daar gegeten en vervolgens hebben we nog kaartspelen gedaan (kingsen ;-)) en gekletst, uiteindelijk ging ik om 4.00 wakker. En Ronald maakte ons om 6.15 alweer wakker om terug naar Ligorio te gaan, omdat hij een toeristengroep moest ophalen op het vliegveld diezelfde middag.

Marijke en Laura wilden graag nog langer blijven en nog meer stage lopen op de school in Ligorio, Anne en ik wilden wel zoals gepland terug naar Paramaribo want we hadden het wel al een beetje gezien, 8 dagen waren zat & een kijkje nemen op de stageschool was ook goed. Ik heb genoeg gezien om te weten hoe het er in het binnenland bij de Saramacaanse cultuur aan toe gaat. Het was echt een leuke en speciale ervaring! Verder wilden we lekker nog wat dingen gaan doen in de stad. We hadden besloten om toch met het vliegtuig (de lijndienst) terug te gaan en maandagochtend hebben we dus vlug nog een ticket geregeld.
Om 11 uur waren we klaar met onze spullen inpakken en vertrokken we met de boot naar de airstrip. We hebben daar lang moeten wachten maar ons nog goed vermaakt met wat kinderen en met wat kaartspelen samen met Hendrik.

Heel deze week was wel echt een superervaring, ik heb veel gezien en veel meegemaakt! Het is vooral super om te zien hoe deze Saramacaanse cultuur in het binnenland van Suriname leeft. Ook merk je dat je helemaal niet zo veel luxe nodig hebt, als dat je in Nederland (bijna) altijd tot je beschikking hebt. De mensen leven nog een stuk primitiever dan ons, veel doen ze ook met behulp van de rivier.


Nu heb ik nog een aantal dagen vrij in de stad, ik ga misschien nog wat kleine trips doen en het verder lekker rustig aandoen! Ook tel ik alvast af om naar huis te gaan, want daar heb ik ook heel veel zin in! Ik mis jullie!

Ik doe mijn best voor de foto’s!

Tot snel! Liefs xxx Silke